Tom Ollendorff – Open House (2023 FSNT)

ENGLISH is here.

Geçtiğimiz yıllarda, Nardis, Bova ve The Badau başta olmak üzere İstanbul’un mekanlarında sahne alan genç gitarist Tom Ollendorff‘un ikinci albümü Open House, 26 Mayıs’ta, ilki gibi yine Fresh Sound New Talent etiketiyle yayınlandı.

Ollendorff gitar çalmaya 12 yaşında başlamış. Nasıl olacağını bilemese de yaşamını neye adaması gerektiğinin farkına varmış; 2011’de, Galler’de, Royal Welsh College of Music & Drama okulunda caz eğitimi almaya başlamış. 2016’da taşındığı Londra’da, her iki albümünde de kendisine eşlik edecek olan basçı Conor Chaplin ve davulcu Marc Michel ile tanışmış. Pandemi de dahil, 6 yıldır, kendi kurduğu üçlü/dörtlü gruplarla ve Ari Hoenig, Bill McHenry, Gene Calderazzo gibi kıdemli müzisyenlerle birlikte, her fırsatta ve yerde çalmış.

Open House, üçü hariç çoğunlukla liderin bestelerini içeriyor. Ollendorff, Chaplin ve Michel üçlüsüne 4 parçada saksofoncu Ben Wendel eklenmiş. Three Bridges ve Carnival, dinleyiciyi düşlemeye davet eden zengin bir melodik yapıya sahip besteler ve üçlü tarafından kusursuz uyumla icra ediliyorlar. Ollendorff, Victor Young mücevheri My Foolish Heart‘ın solo yorumunda, çalışındaki pürüzsüzlüğü, buna mukabil, Charlie Parker imzalı Bongo Beep ve Sonny Rollins klasiği Airegin‘de teknik yetkinliğini cömertçe sergiliyor.

Albümün sürprizi ise, Ollendorff’un turne sonrası, sokaklardan kulağına dolan ritmik desenler üzerine kurguladığı İstanbul bestesi. Geri kalan icralarda olduğu gibi, Wendel, bu besteyi de usta işi bir solo ile taçlandırıyor.

Ollendorff tadını bildiğimiz bir yemeği doğru malzemeyle ve ustalıkla pişiren bir aşçı. Temaların berrak şekilde icra edilmesini tercih ediyor, sololarında telaşsız, akıcı bir dil kullanıyor ve öyküyü anlatmaya odaklanıyor. Melodi ile kurduğu mahir bağını icra boyunca koparmıyor, armonik yapının sınırlarının dışına çıkmıyor ve çalışını teknik yetkinliği üzerine kurma kibirine kapılmadan söylemek istediklerini yaşından beklenmeyecek bir olgunlukla dile getiriyor.

2023 sonunda kısa bir Türkiye turnesi planlayan Ollendorff, sırtını geleneğe yaslayan caz yaklaşımının yetenekli bir temsilcisi. Aşinalık sınırlarında kalarak da yaratıcı olunabileceğinin tatminkar bir örneği.

Eminim ki sahnesi, albümlerindeki doygunluğun ötesinde lezzet bırakıyordur. Denk gelirseniz kaçırmayın.

■

Tom Ollendorff – Open House (2023 FSNT)

Talented young guitarist Tom Ollendorff‘s second album, Open House, who has performed at venues in Istanbul, including Nardis, Bova and The Badau, was released on May 26 under the Fresh Sound New Talent label.

Ollendorff started playing the guitar at the age of 12. Although he did not know how then, he realized what he should devote his life to; In 2011, he started studying jazz at the Royal Welsh College of Music & Drama. In 2016, he moved to London, where he met bassist Conor Chaplin and drummer Marc Michel, who will accompany him on both albums and at the stage. He has played at every opportunity and place for 6 years, including the pandemic, with the trio/quartet groups he founded and with prominent musicians such as Ari Hoenig, Bill McHenry, and Gene Calderazzo.

Open House contains mostly the leader’s compositions, except for three. Saxophonist Ben Wendel was added to the trio of Ollendorff, Chaplin and Michel in 4 tracks. Three Bridges and Carnival are those with a rich melodic structure that invite the listener to dream, and they are performed in perfect harmony by the trio. Ollendorff generously showcases his fluent playing in his solo rendition of the Victor Young jewel, My Foolish Heart and his technical prowess in Charlie Parker’s Bongo Beep and Sonny Rollins classic Airegin.

The surprise of the album is Istanbul, which Ollendorff composed after the tour in Turkey, based on the rhythmic patterns that came to his ears from the streets of the city. As with the rest of the performances, Wendel crowns this composition with a masterful solo.

Ollendorff is a chef who cooks a dish that we know the taste of with the right ingredients and mastery. He prefers clear execution of themes, uses an unhurried, fluid language in his solos and focuses on telling the story. He does not break his adept bond with melody throughout the performance, does not go beyond the limits of the harmonic structure, and delivers what he wants to say with maturity that nay not be expected from his age, without being arrogant to build his craft on his technical competence.

As planning a short tour of Turkey at the end of 2023, Ollendorff is a talented representative of the jazz approach that relies on tradition. His style is a satisfying example of being creative while staying within the limits of familiarity.

I’m sure his live appearance leaves a flavor beyond the saturation in his albums. If you come across him, don’t miss the opportunity.