Ben Paterson – Jazz Lullaby (2023)
“Önemli olan ne çaldığın değil nasıl çaldığındır.”
Caza dair söylenenler arasında, onu en doğru tarif eden hükümlerden biri de bu değil mi?:
Caz müzisyeni için, detaylı şekilde kağıda dökülmüş olsun veyahut akıldan çalınsın, her müzikal eser, kendi üslubunca dönüştürülmesi gereken kaynaktır. Opera eseri, müzikal, film müziği, reklam cingılı, çoksatar bir pop şarkısı ve akla hayale gelmeyecek her müzik parçası bir caz müzisyeninin repertuvarında kendine yer bulabilir.
Büyük usta Von Freeman’ın son grubunun üyesi olarak tanınan, 2018’de Ellis Marsalis International Jazz Piano Competition’da birincilik ödülü alan Ben Paterson ve basta Neal Miner ve davulda Fukushi Tainaka‘dan oluşan üçlüsü, Jazz Lullaby albümünde, bazıları bizim folklörümüze ve tedrisatımıza da ithal edilmiş çocuk şarkılarını, ninnileri yorumluyorlar. Bizde Beş Parmağım olarak karşılığını bulmuş Frere Jacques; İngilizce eğitim kurslarının vazgeçilmezleri Twinkle Twinkle Little Star ve London Bridge Is Falling Down, yumuşak, sakin ve bir o kadar da yetkin şekilde çalınmış.
Paterson üçlüsü, albüme, caz repertuvarının vazgeçilmez standartlarından da örnekler almış. George Gershwin’in 1926’da Oh, Kay! müzikali için bestelediği, büyük usta Ben Webster’ın imza şarkısı Someone to Watch Over Me ve İrlanda folklörüne ait bir temadan hareketle Frederic Weatherly’nin yaptığı Danny Boy, kelimenin hakiki anlamıyla, enfes bir caz doygunluğu veren icralar.
Her ne kadar, ebeveynlerin çocuklarına dinletmesine ve onların tatlı rüyalarına eşlik edebilmesine uygun şekilde düzenlenip çalındığı söylense de, parçalar, biz büyükleri de tatmin edecek nefasette icra edilmiş.
Jazz Lullaby burun kıvrılacak bir albüm değil; daha önce caz dinlememiş dostlarınıza da dinletebileceğiniz, gecenin sakinliğine eşlik edecek, gündelik yaşamın hızını indirmeye vesile olacak bir albüm.
Caz, hep iddialı olmalı diye bir kaygınız varsa, orasını bilmem!