Brad Mehldau Plays The Beatles (Nonesuch 2023)
Teklileri müzik platformlarına sunulduğundan beri caz severlerin merakla beklediği yeni Brad Mehldau albümü 9 Şubat’ta yayımlandı. Your Mother Should Know: Mehldau Plays the Beatles, 9 Lennon/McCartney ve 1 George Harrison bestesinin yanı sıra artık caz standardı olarak ilan edilmesi gerektiğini düşündüğüm David Bowie şaheseri Life on Mars yorumunu içeriyor.
Malumunuz; Mehldau, kuşakdaşı The Bad Plus’dan da önce, klasik rock ve pop şarkılarına el atmış, kendisinden sonrakilere öncülük yapmış bir müzisyen. Radiohead, Nirvana gibi bir çok rock grubunun şarkılarını repertuvarına almış; The Beatles’ın, Blackbird (The Art of the Trio, Vol. 1, 1997 Warner), And I Love Her (Blues and Ballads, 2016 Nonesuch), Martha My Dear ve She’s Leaving Home (Day Is Done, 2005 Nonesuch) şarkılarını grup albümlerinde yorumlamıştı. Blackbird ve And I Love Her ise 10 Years Solo Live (2015 Nonesuch) albümündeydi, Mehldau solo çalmıştı.
Your Mother Should Know, piyanistin tümüyle rock şarkılarını içeren ilk albümü.
Açılış parçası I am the Walrus‘tan itibaren Mehldau’nun dili baskın şekilde duyulmaya başlıyor; The Beatles’ın aranjmanına yakınlaşmadan çalıyor. Your Mother Should Know, ritmik açıdan orjinalinin adımlarının üzerine basarak başlıyor, ardından parçayı klasik konser performansına çeviriyor. I Saw Her Standing There, parçanın rock ‘n roll koşusuna sadık bir yorum. Melodiden soloya geçtiğinde ise, dinleyiciyi naif bir sürpriz bekliyor, Mehldau’nun kazdığı yerden ragtime çıkıyor, koşu sıçramalarla sürüyor, icrası, müziğin onyıllar içerisindeki evrimsel sıçramaları ortaya koyuyor. For No One, Mehldau’nun besteye yeni katmanlar ekleyişine sahne oluyor ve albümdeki en görkemli sololarından birini konuk ediyor.
The Beatles’ın en az hatırlanan bestelerinden Baby’s In Black, ninni gibi başlayıp bir nevi piyano etüdüne dönüyor, gereksiz uzuyor, albümün gerisindekilerin aksine, yaşamıyor, sıradan tınlıyor. She Said, She Said, şarkının harikulade tempo değişimini kullanmıyor, melodiyi arpejler arasında eritiyor, yerlerine anlamlı müzikal yaklaşım getiremiyor ve maalesef bir yere ilerlemiyor.
Çoğunlukla melodik çeşitlemelerle ilerleyen Here, There And Everywhere, Mehldau’nun başarılı sayılabilecek tercümelerinden biri. If I Needed Someone, The Beatles’ın melodik sunumundan fazla uzaklaşmadan, Mehldau’nun kendine has kompleks ritim anlayışıyla çalınan piyanistik bir yorum.
Mehldau, bana göre albümdeki en başarılı yorumunda, McCartney bestesi Maxwell’s Silver Hammer‘ı suit formuna çevirmiş, şarkının içindeki ve Lennon’ın stüdyoda itiraz ettiği babaanne tavrını alıp geliştirmiş, caz yüzyılının başlangıcından esintiler taşıyan bir şekilde yorumlamış.
McCartney’nin sanki standart olsun diye yazdığı Golden Slumbers, Mehldau stili madenciliğin örneklerinden. Mehldau, neredeyse tüm icra boyunca, melodiyi arpejler üstüne yayıyor, özgün cümlelere baş vurmadan, uzun uzadıya melodiyi çeşitlemekle yetiniyor.
Mehldau, albümü David Bowie mücevheri Life On Mars ile kapatıyor. Bandcamp’de bu şarkının, The Beatles’ın, kendisinden sonraki şarkı yazarları üzerindeki etkisini ortaya koymak için seçildiği yazıyor. Bu seçimde, Lennon ve Bowie arasında sıkı arkadaşlık bağının ve Bowie’nin Life on Mars kaydında, Rick Wakeman tarafından çalınan piyanonun daha önce Hey Jude için de kullanılmış olmasının da etkisi olabilir. Ama kesin olan bir husus var ki Mehldau şarkıyı zarif bir şekilde yorumlamış.
Your Mother Should Know, her ne kadar içinde piyanistik güzellikleri barındıran bir albümse de, bu yazara göre, Mehldau’nun cazdan klasiğe kadar yayılan geniş diskografisinin orta karar ürünlerinden biri olarak anılabilir. The Beatles’ın ritmik buluşları, armoni vokalleri ve enstrumental çeşitliliklerinin yerini doldurmaktan ve rock ‘n roll’un enerjisini yansıtmaktan uzak soyutlamaları dinlenebilir kılan unsur, Mehldau’nun piyano ustalığı.
Üzgünüm ama cazın yakın tarihi, The Beatles şarkılarının çok daha başarılı ornekleriyle dolu. Yine de, sizi, mükemmel orjinallerini dinlemeye teşvik etme ihtimali hiç de fena değil.
