Caz gitaristi Dan Wilson İstanbul’daydı
Wes Montgomery, Charlie Christian, Joe Pass, ve George Benson gibi caz gitarın öncü müzisyenlerinin izinden yürüyen Dan Wilson, günümüz cazını nitelikli bir biçimde yansıtan bir gitarist. Şu sıralar ticari popülarite kaygılarına saplanmadan cazı sıkı takip edenlerin sık sık radarına takılan bir isim. Önümüzdeki yıl The Jazz Cruise’da kendisi gibi üst kalibre müzisyenler, Dianne Reeves, John Clayton, Christian McBride, Sullivan Fortner, Emmet Cohen, Kurt Elling, Kevin Eubanks, Sean Jones, Bria Skonberg ile birlikte sahne alacak caz gitaristi Wilson, 13 yıldır birlikte çalıştığı dörtlüsü ile Cemal Reşit Rey Konser Salonu sahnesindeydi. Bu ismi ülkemize davet etme vizyonerliğini gösteren Projesahne ekibine tebriklerimi gönderiyorum.
14 Haziran akşamı gerçekleşen konserde gitarist Wilson ile birlikte piyano ve tuşlu çalgılarda Glenn Zaleski, davulda David Throckmorton ve kontrbasta Jonathon Muir-Cotton sahnedeydi.
Muazzam kompozisyon becerisini etkileyici virtüözitesi ile birleştiren Wilson, stadyum konseri enerjisinde çalan, kudretli davulcu Throckmorton’ın ateşleyiciliğini arkasına alarak yüksek tempolu bir performans gerçekleştirdi. Zaleski’nin zarif tuşesi, derinliklerde gezinen araştırmacı doğaçlamaları ve Muir-Cotton’ın saat gibi işlettiği ritim, dengeli-akışkan bir konser deneyimi olarak salonu dolduran sanatseverleri tatmin etti.
Konser akşamında bu güzel dörtlü, süt ve kaliteli kahve (tercihe göre şeker) dengesinin içimi keyifli ve zinde tutan doğru bir oranda buluşması gibi Wilson’ın alışılagelmiş klişe motiflerden uzak bluesy kompozisyonlarını ve düzenlemelerini icra ettiler.
The Weirdos parçası ile başlayan konser, cazın erken kayıplarından Michael Brecker’ın ölümünden hemen önce kaydettiği Pilgrimage’in bir yorumu ile devam etti. Wilson’ın Things Eternal albümünde de yer alan parça Brecker’ı hatırlattığı için çok güzeldi. Ardından piyanisti ve 2016’dan beri yoldaşı Glenn Zaleski’den ilhamla yazdığı Spock Jenkins’i dinledik. Ortalara doğru hareketlenen konser, müziğin gülen yüzü, mucizevi insan Steve Wonder’ın 50 yıl önce kaydettiği Smile Please’in bir yorumu ile devam etti.
Ekip uyumu, solo bölümlerin dengesi ve genel sound gayet güzeldi, yalnızca Wilson’ın heybetli Benedetto’sunu bağladığı gitar amfisinin sesi çok yüksekti ve Zelenski’nin akustik piyanosunu biraz eziyordu. Bazı kısımlarda maalesef Zelenski’nin solo bölümleri dışındaki eşliğini duymakta zorlandım. Ama bu sorun muhtemelen bulunduğum bölümden ve konser sırasında Throckmorton‘ın rock davulu enerjisindeki icrasının dozunu daha yükseltmesinden kaynaklanıyordu.
Bu noktada genel bir gözlem olarak, Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nun muhteşem akustiğine bir övgü göndereyim. Soundcheck sırasında salonun arka bölümleri de dahil tüm salonu gezdim ve emektar salonda genel manada dengeli, doyurucu bir ses olduğunu hissettim.
Konserin sonlarına doğru Dan Wilson’ın 3 ve 6 yaşındaki çocuklarının gülen gözlerine ithaf ettiği Smiling Eyes’ı dinledik. Bis parçası ise salondaki herkesin çok iyi bildiği The Beatles parçalarından oluşan bir potpuri oldu.
Dan Wilson dörtlüsü neredeyse albüm kaydı kadar kaliteli, titiz ve beklentileri, sürprizlerden uzak bir şekilde karşılayan bir performans ile sezonun son konserinde Cemal Reşit Rey Konser Salonu sahnesindeydi.
Cemal Reşit Rey Konser Salonu, geçtiğimiz sezon maestro Murat Cem Orhan’ın vizyoner yönetiminde özellikle caz ve türevi müziklere yoğun bir şekilde ev sahipliği yapan bir salon haline gelmişti. Türkiye’de ilk defa (ama son defa olmayacağından emin olduğum Dan Wilson da dahil olmak üzere) pek çok özel projeyi ve efsanevi ismi bu salonda izleme şansımız oldu. CRR’de sık konser takip eden bir müziksever olarak yaşadığım eşsiz konser deneyimlerinin (çalışkan ekibi ile birlikte) mimarı olması dolayısıyla kendisine teşekkürü bir borç biliyorum.
Orhan’ın bu sezon itibariyle görevinden ayrılmış olduğunu üzüntüyle karışık bir şaşkınlıkla öğrendim. Başarıyla devam eden yönetimin değiştirilmesinde ne gerekçe olabilir? Gelecek dönem nasıl bir yol haritası çizileceğini de tam bilmiyoruz ama umarım Murat Cem Orhan’ın yukarılara taşıdığı kalite çıtasına uygun bir yönetim politikasıyla devam edilecektir.
Kalitetli müziğin yegane kalelerinden biri olan Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nun gelecek sezon programını heyecanla bekliyor olacağım çünkü beklentimiz artık daha büyük.
Cemal Reşit Rey Konser Salonu hakkındaki içeriklerimiz BURADA.
Gitarist Dan Wilson’ın web sitesine BURADAN ulaşabilirsiniz.
Yazıda kullanılan fotoğraflar sevgili dostumuz Sedat Antay‘a aittir. Sedal ve Sedat Antay kardeşler, tutkuları, bitmek tükenmek bilmeyen enerjileri ve istikrarları ile İstanbul caz hayatını fotoğraflarıyla arşivlemeye devam ediyorlar. Uzun yıllardır fotoğraflarıyla sağladıkları değerli katkılar ve dostlukları için teşekkür ederim.
